لوله های فولادی
لوله های فولادی با آلیاژهای فلزی آهن و فلزات دیگری نظیر آلومینیوم، منگنز و غیره، ساخته می شوند و دارای استحکام و دوام بیشتری نسبت به لوله های آهنی هستند. آنها در طول لوله به صورت بدون درز (مانیسمان) یا جوشی هستند و با پوشیده شدن با لایه ای از روی در حمام داغی طی یک فرایند آبکاری فلزی، گالوانیزه می شوند. روی برای انسان ها غیرسمی است و در نتیجه یک فلز ایده آل برای پوشاندن لوله های آب است.
لوله های فولادی، اغلب با هدف عرضه و توزیع آب و گاز، مورد استفاده قرار می گیرند. لوله های فولادی، دوام بالایی دارند اما به دلیل امکان فرسایش روی، از درون، تمایل به خوردگی دارند. این فرسودگی به دلیل مواجهه مداوم با آب برای لایه های روی درون لوله رخ می دهد. طول عمر متوسط لوله های فولادی، 50 سال است.
لوله مانیسمان (بدون درز)
لوله های مانیسمان، لوله هایی هستند که هیچ اتصال درز و جوشی ندارند. جنس آنها به گونه ای است که آنها را قادر به تحمل فشارهای شدید و همچنین مقاومت در برابر گرما می کند. این لوله ها از یک ورق فولادی مدور محکم ساخته شده است.
لوله های مانیسمان نسبت به خوردگی، مقاوم تر هستند. آنها خاصیت چکش خواری خوبی دارند و در طیف گسترده ای از کاربردهای نفتی و گازی و همچنین در صنایع مکانیکی و مهندسی، مورد استفاده قرار می گیرند.
لوله های جوشی
لوله های جوشی با خم کردن یک صفحه یا نوار فولادی و جوش دادن آن شکل می گیرند. از طرفی لوله های جوشی با توجه به نوع جوش، به دو نوع لوله جوشی درز مستقیم و لوله جوشی اسپیرال، تقسیم می شوند.
لوله درز مستقیم
لوله جوشی درز مستقیم، از ورق یا نوار مستقیم تشکیل شده که ابتدا شکل خمیده گرفته و سپس جوش داده می شود. جوش این لوله، موازی با جهت طولی لوله فولادی است. لوله فولادی درز مستقیم، دارای فرایند تولید ساده، بازدهی تولید بالا، هزینه کم و شکل گیری سریع است. فرایند تولید این لوله، عمدتاً به دو روش جوش درز مستقیم فرکانس بالا و جوش درز مستقیم قوس غوطه ور انجام می شود.
لوله فولادی درز مستقیم، عمدتاً در مهندسی آب، صنعت پتروشیمی، صنایع شیمیایی، صنایع برق، آبیاری کشاورزی، ساخت و سازهای شهری، مورد استفاده قرار می گیرد. برای انتقال مایعات: آبرسانی و زهکشی. برای انتقال گاز: گاز، بخار، بنزین مایع. برای اهداف ساختمانی: به عنوان لوله ستونی برای پل ها، اسکله ها، جاده ها، ساختمان ها و سایر سازه ها.
لوله اسپیرال
لوله اسپیرال، از تبدیل یک کویل فلزی به یک لوله فولادی محکم با یک قفل مارپیچی 4 لایه شکل می گیرد. دارای یک فضای داخلی صاف با یک درز شیار کامل در قسمت بیرونی است. موج های اضافی روی آن وجود دارند که استحکام لوله را تقریباً تا 300% افزایش می دهند.
مزایای لوله اسپیرال فشار بالا در مقایسه با لوله های کوچک مستطیلی، متعدد هستند:
ظاهر جذاب:
– اغلب معماران، لوله اسپیرال را با ظاهر زیباشناسانه برتری که دارد، می شناسند.
– مجرای قابل رنگ اسپیرال می تواند به گونه ای جلا داده شود تا با محیط درونی آمیخته شده یا نسبت به محیط داخلی برجسته شود.
نصب اقتصادی:
– ویژگی های منحصر به فرد مجرای اسپیرال، هزینه های نصب آن را کاهش می دهد.
– نصب آن از طریق و حول چارچوب ساختاری، آسان تر است.
– محدوده های طولانی تر، عملیات نصب و تعداد اتصالات مورد نیاز را کاهش می دهد.
– اتصالات آنها به سرعت و به سادگی ایجاد شده و آب بندی آنها آسان تر است.
هزینه مالکیت کمتر:
– مجرای اسپیرال، هزینه های عملیاتی و پیشرو را کاهش می دهد
– نشتی هوای کم، ویژگی های جریان هوای بهینه و افت فشار کمتر، امکان استفاده از تجهیزات انتقال هوای کاراتر و کوچک تر را فراهم می آورد.
– استحکام ذاتی آن، امکان استفاده از فلزات سبک تر و ارزان تر را فراهم می آورد.
– صاف بودن فضای داخلی مجرای اسپیرال، گرد و خاک کمتری را نگه می دارد و تمیز کردن آن آسان تر است.
– مجاری متعدد و چندگانه، الزامات توزیع پیچیده را برطرف کرده و لذا زمان نصب و هزینه آن را کاهش می دهد.
لوله گالوانیزه
لوله های گالوانیزه، لوله های فولادی هستند که برای جلوگیری از خوردگی و زنگ زدگی، در یک پوشش محافظ روی، فرو رفته اند. لوله های گالوانیزه، معمولاً در خانه هایی که قبل از سال 1960 ساخته شده اند، نصب می شدند. هنگامی که این لوله ها اختراع شدند، جایگزینی برای استفاده در خطوط آبرسانی بودند. البته امروزه، دریافته ایم که قرار گرفتن لوله های گالوانیزه در معرض آب به مدت چندین دهه باعث پوسیدگی و زنگ زدن آنها از داخل می شود.
لوله های گلوانیزه در ابتدای نصب از نظر رنگ، شبیه به نیکل به نظر می رسند اما با گذر عمر، ظاهر این لوله ها ممکن است بسته به محیطی که در آن قرار گرفته اند، ملایم تر، تیره تر یا روشن تر شود. لوله گالوانیزه، با لایه ای از روی پوشیده شده است. روی، مانعی را در برابر خوردگی ایجاد می کند.
این نوع از لوله در موقعیت های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. پیش از سال1970، فولاد گالوانیزه برای آبرسانی در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گرفت. از آن در فضای باز در جایی که استحکام فولاد مد نظر باشد، نظیر موقعیت های نرده و ریل ها، ریل های محافظ و داربستی، استفاده می شود.
لوله جدار چاه
لوله های جداره چاه، مجموعه ای از لوله های فولادی هستند که برای پایا ساختن چاه، بیرون نگه داشتن الودگی ها و آب، خارج از جریان نفتی مورد استفاده قرار می گیرند و از ریختن روغن به آب های زیرزمینی، جلوگیری می کنند. جنس پوشش لوله های جدار چاه، معمولاً از لوله های کربنی است. این لوله ها، محصولی ایده آل برای محافظت از چاه های خانگی، صنعتی، آبیاری و معدن هستند که با بیرون نگه داشتن بسته های شن و ماسه خارجی، آب شفاف و تمیز را از چاه ها تهیه می کنند.
چاه های آب شخصی برای مصرف خانگی باید ایمن باشند. نوع لوله به کار رفته، عامل اصلی است که باید برای حفظ ایمنی چاه آب، مورد ملاحظه قرار گیرد. چاه های بسیاری حاوی مواد معدنی هستند که به سرعت، لوله های فلزی را می خورند. در چاه های آب، یک لوله از جنس استنلس استیل، به طول 100-200 میلیمتر، در یک آبخوان زیرزمینی وارد شده است. انتهای پایینی این لوله، با یک پالایش گر، جفت شده است و یک پمپ، آب را برای آبیاری بالا می کشد. عمق لازم برای چاه نیز به عمق سفره آب بستگی دارد.
لوله داربستی
داربست که به آن چوب بست نیز گفته می شود، یک ساختار موقت است که برای پشتیبانی از خدمه کار و مصالح در ساختمان، حفظ و نگهداری ساختمان، پل ها و سایر ساختارهای ساخت انسان، مورد استفاده قرار می گیرد. داربست ها به طور گسترده ای در سایت ها برای دستیابی به ارتفاعات و مناطقی که بدون داربست، دسترسی به آنها دشوار است، مورد استفاده قرار می گیرند. داربست های ناامن، احتمال منجر شدن به مرگ یا صدمات جدی را در پی دارند. داربست همچنین در شکل های اقتباسی برای صندلی های تماشاچیان، استیج های کنسرت، غرفه های نمایشگاه و رمپ های اسکی مورد استفاده قرار می گیرد.
اجزای اصلی داربست، لوله ها، اتصال دهنده ها و تخته ها هستند.
لوله ها، عنصر کلیدی سیستم داربستی هستند. لوله داربستی استاندارد، در اواخر دهه 1950 به بازار عرضه شد. لوله داربستی با استفاده از اتصال دهنده ها، گیره ها و اتصالات مختلف متصل می شود. بر خلاف داربست های سیستمی، سیستم های لوله و اتصالات، پیش ساخته نیستند. لوله داربست با انواع اتصالات برای ساخت یک سازه پایدار، مقاوم و با سکوهایی (معروف به بالابرها)، در جایی که تخته های داربستی نصب شده اند، استفاده می شود. این یک سکوی پایا و ایمن را در جایی که کارگران می توانند با ابزارها، ماشین ها و تجهیزات، از داربست به کار دسترسی پیدا کنند، ایجاد می کند.
لوله های داربستی، اغلب از فولاد یا آلومینیوم ساخته شده اند؛ البته داربست های مرکب نیز وجود دارند. نوع فولاد به کار رفته برای ساخت این لوله ها، معمولا از نوع نورد گرم است. لوله های داربستی، دارای استحکام و ظرفیت تحمل بار بالایی هستند. ساختار ساده ای دارند و در نتیجه به سرعت نصب می شوند و اجزای سازنده لوله های داربستی به راحتی قابل حمل هستند.
لوله مبلی
به لوله فولادی که نسبت قطر بیرونی آن به ضخامت دیواره، بیش از 20 باشد، لوله مبلی گفته می شود. در میان آنها، به کارگیری فولاد کربنی، فولاد آلیاژ پایین، لوله با دیواره نازک فولاد آلیاژی، برای بخش های ساختار عمومی و ساختار مکانیکی، مناسب است.
لوله استنلس استیل با دیواره نازک (لوله مبلی استنلس استیل)، برای ابزارهای مکانیکی، غذایی، صنایع سبک، نفتی و شیمیایی و غیره و محفظه های صنعتی مقاومت حرارتی، لوله های حمل کننده و قطعات سازه ای مکانیکی، مورد استفاده قرار می گیرد.
