ارسال شده انتشار : ۹:۰۰ ۱۳۹۸/۰۸/۱۹
لوله‌های فولادی با آلیاژهای فلزی آهن و فلزات دیگری نظیر آلومینیوم، منگنز و غیره، ساخته می‌شوند و دارای استحکام و دوام بیشتری نسبت به لوله‌های آهنی هستند. آنها در طول لوله به‌صورت بدون درز (مانیسمان) یا جوشی هستند و با پوشیده شدن با لایه‌ای از روی در حمام داغی طی یک فرایند آبکاری فلزی، گالوانیزه می‌شوند. روی برای انسان‌ها غیر سمی است و درنتیجه یک فلز ایده آل برای پوشاندن لوله‌های آب است.
لوله‌های فولادی، اغلب با هدف عرضه و توزیع آب و گاز، مورداستفاده قرار می‌گیرند. لوله‌های فولادی دوام بالایی دارند اما به دلیل امکان فرسایش روی از درون، تمایل به خوردگی دارند. این فرسودگی به دلیل مواجهه مداوم با آب برای لایه‌های روی درون لوله رخ می‌دهد. طول عمر متوسط لوله‌های فولادی، ۵۰ سال است.
لوله‌های مانیسمان، لوله‌هایی هستند که هیچ اتصال درز و جوشی ندارند. جنس آنها به‌گونه‌ای است که آنها را قادر به تحمل فشارهای شدید و همچنین مقاومت در برابر گرما می‌کند. این لوله‌ها از یک ورق فولادی مدور محکم ساخته‌شده است.
لوله‌های مانیسمان نسبت به خوردگی، مقاوم‌تر هستند. آنها خاصیت چکش‌خواری خوبی دارند و در طیف گسترده‌ای از کاربردهای نفتی و گازی و همچنین در صنایع مکانیکی و مهندسی، مورداستفاده قرار می‌گیرند.
لوله‌های جوشی با خم کردن یک صفحه یا نوار فولادی و جوش دادن آن شکل می‌گیرند. از طرفی لوله‌های جوشی با توجه به نوع جوش، به دو نوع لوله جوشی درز مستقیم و لوله جوشی اسپیرال، تقسیم می‌شوند.
لوله جوشی درز مستقیم، از ورق یا نوار مستقیم تشکیل‌شده که ابتدا شکل خمیده گرفته و سپس جوش داده می‌شود. جوش این لوله، موازی با جهت طولی لوله فولادی است. لوله فولادی درز مستقیم، دارای فرایند تولید ساده، بازدهی تولید بالا، هزینه کم و شکل‌گیری سریع است. فرایند تولید این لوله، عمدتاً به دو روش جوش درز مستقیم فرکانس بالا و جوش درز مستقیم قوس غوطه‌ور انجام می‌شود.
لوله فولادی درز مستقیم، عمدتاً در مهندسی آب، صنعت پتروشیمی، صنایع شیمیایی، صنایع برق، آبیاری کشاورزی، ساخت‌وسازهای شهری، مورداستفاده قرار می‌گیرد. برای انتقال مایعات: آب‌رسانی و زهکشی. برای انتقال گاز: گاز، بخار، بنزین مایع. برای اهداف ساختمانی: به‌عنوان لوله ستونی برای پل‌ها، اسکله‌ها، جاده‌ها، ساختمان‌ها و سایر سازه‌ها.
لوله اسپیرال، از تبدیل یک کویل فلزی به یک لوله فولادی محکم با یک قفل مارپیچی ۴ لایه شکل می‌گیرد. دارای یک فضای داخلی صاف با یک درز شیار کامل در قسمت بیرونی است. موج‌های اضافی روی آن وجود دارند که استحکام لوله را تقریباً تا ۳۰۰% افزایش می‌دهند.
مزایای لوله اسپیرال فشار بالا در مقایسه با لوله‌های کوچک مستطیلی، متعدد هستند:
ظاهر جذاب:
– اغلب معماران، لوله اسپیرال را با ظاهر زیباشناسانِ برتری که دارد، می‌شناسند.
– مجرای قابل رنگ اسپیرال می‌تواند به‌گونه‌ای جلا داده شود تا با محیط درونی آمیخته‌شده یا نسبت به محیط داخلی برجسته شود.
نصب اقتصادی:
– ویژگی‌های منحصربه‌فرد مجرای اسپیرال، هزینه‌های نصب آن را کاهش می‌دهد.
– نصب آن از طریق و حول چارچوب ساختاری، آسان‌تر است.
– محدوده‌های طولانی‌تر، عملیات نصب و تعداد اتصالات موردنیاز را کاهش می‌دهد.
– اتصالات آنها به‌سرعت و به‌سادگی ایجادشده و آب‌بندی آنها آسان‌تر است.
هزینه مالکیت کمتر:
– مجرای اسپیرال، هزینه‌های عملیاتی و پیشرو را کاهش می‌دهد
– نشتی هوای کم، ویژگی‌های جریان هوای بهینه و افت فشار کمتر، امکان استفاده از تجهیزات انتقال هوای کاراتر و کوچک‌تر را فراهم می‌آورد.
– استحکام ذاتی آن، امکان استفاده از فلزات سبک‌تر و ارزان‌تر را فراهم می‌آورد.
– صاف بودن فضای داخلی مجرای اسپیرال، گردوخاک کمتری را نگه می‌دارد و تمیز کردن آن آسان‌تر است.
– مجاری متعدد و چندگانه، الزامات توزیع پیچیده را برطرف کرده و لذا زمان نصب و هزینه آن را کاهش می‌دهد.
لوله‌های گالوانیزه، لوله‌های فولادی هستند که برای جلوگیری از خوردگی و زنگ‌زدگی، در یک پوشش محافظ روی، فرورفته‌اند. لوله‌های گالوانیزه، معمولاً در خانه‌هایی که قبل از سال ۱۹۶۰ ساخته‌شده‌اند، نصب می‌شدند. هنگامی‌که این لوله‌ها اختراع شدند، جایگزینی برای استفاده در خطوط آب‌رسانی بودند. البته امروزه، دریافته‌ایم که قرار گرفتن لوله‌های گالوانیزه در معرض آب به مدت چندین دهه باعث پوسیدگی و زنگ زدن آنها از داخل می‌شود.
لوله‌های گالوانیزه در ابتدای نصب ازنظر رنگ، شبیه به نیکل به نظر می‌رسند اما با گذر عمر، ظاهر این لوله‌ها ممکن است بسته به محیطی که در آن قرارگرفته‌اند، ملایم‌تر، تیره‌تر یا روشن‌تر شود. لوله گالوانیزه، با لایه‌ای از روی‌پوشیده شده است. روی، مانعی را در برابر خوردگی ایجاد می‌کند.
این نوع از لوله در موقعیت‌های مختلفی مورداستفاده قرار می‌گیرد. پیش از سال ۱۹۷۰، فولاد گالوانیزه برای آب‌رسانی در ساختمان‌ها مورداستفاده قرار می‌گرفت. از آن در فضای باز درجایی که استحکام فولاد مدنظر باشد، نظیر موقعیت‌های نرده و ریل‌ها، ریل‌های محافظ و داربستی، استفاده می‌شود.
لوله‌های جداره چاه، مجموعه‌ای از لوله‌های فولادی هستند که برای پایا ساختن چاه، بیرون نگه‌داشتن آلودگی‌ها و آب، خارج از جریان نفتی مورداستفاده قرار می‌گیرند و از ریختن روغن به آب‌های زیرزمینی، جلوگیری می‌کنند. جنس پوشش لوله‌های جدار چاه، معمولاً از لوله‌های کربنی است. این لوله‌ها، محصولی ایده آل برای محافظت از چاه‌های خانگی، صنعتی، آبیاری و معدن هستند که با بیرون نگه‌داشتن بسته‌های شن و ماسه خارجی، آب شفاف و تمیز را از چاه‌ها تهیه می‌کنند.
چاه‌های آب شخصی برای مصرف خانگی باید ایمن باشند. نوع لوله به‌کاررفته، عامل اصلی است که باید برای حفظ ایمنی چاه آب، مورد ملاحظه قرار گیرد. چاه‌های بسیاری حاوی مواد معدنی هستند که به‌سرعت، لوله‌های فلزی را می‌خورند. در چاه‌های آب، یک لوله از جنس استنلس استیل، به طول ۱۰۰-۲۰۰ میلی‌متر، در یک آبخوان زیرزمینی واردشده است. انتهای پایینی این لوله، با یک پالایش گر، جفت شده است و یک پمپ، آب را برای آبیاری بالا می‌کشد. عمق لازم برای چاه نیز به عمق سفره آب بستگی دارد.
داربست که به آن چوب‌بست نیز گفته می‌شود، یک ساختار موقت است که برای پشتیبانی از خدمه کار و مصالح در ساختمان، حفظ و نگهداری ساختمان، پل‌ها و سایر ساختارهای ساخت انسان، مورداستفاده قرار می‌گیرد. داربست‌ها به‌طور گسترده‌ای در سایت‌ها برای دستیابی به ارتفاعات و مناطقی که بدون داربست، دسترسی به آنها دشوار است، مورداستفاده قرار می‌گیرند. داربست‌های ناامن، احتمال منجر شدن به مرگ یا صدمات جدی را در پی دارند. داربست همچنین در شکل‌های اقتباسی برای صندلی‌های تماشاچیان، استیج های کنسرت، غرفه‌های نمایشگاه و رمپ‌های اسکی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
اجزای اصلی داربست، لوله‌ها، اتصال‌دهنده‌ها و تخته‌ها هستند.
لوله‌ها، عنصر کلیدی سیستم داربستی هستند. لوله داربستی استاندارد، در اواخر دهه ۱۹۵۰ به بازار عرضه شد. لوله داربستی با استفاده از اتصال‌دهنده‌ها، گیره‌ها و اتصالات مختلف متصل می‌شود. برخلاف داربست‌های سیستمی، سیستم‌های لوله و اتصالات، پیش‌ساخته نیستند. لوله داربست با انواع اتصالات برای ساخت یک سازه پایدار، مقاوم و با سکوهایی (معروف به بالابرها)، درجایی که تخته‌های داربستی نصب‌شده‌اند، استفاده می‌شود. این یک سکوی پایا و ایمن را درجایی که کارگران می‌توانند با ابزارها، ماشین‌ها و تجهیزات، از داربست به کار دسترسی پیدا کنند، ایجاد می‌کند.
لوله‌های داربستی، اغلب از فولاد یا آلومینیوم ساخته‌شده‌اند؛ البته داربست‌های مرکب نیز وجود دارند. نوع فولاد به‌کاررفته برای ساخت این لوله‌ها، معمولاً از نوع نورد گرم است. لوله‌های داربستی، دارای استحکام و ظرفیت تحمل بار بالایی هستند. ساختار ساده‌ای دارند و درنتیجه به‌سرعت نصب می‌شوند و اجزای سازنده لوله‌های داربستی به‌راحتی قابل‌حمل هستند.
به لوله فولادی که نسبت قطر بیرونی آن به ضخامت دیواره، بیش از ۲۰ باشد، لوله مبلی گفته می‌شود. در میان آنها، به‌کارگیری فولاد کربنی، فولاد آلیاژ پایین، لوله با دیواره نازک فولاد آلیاژی، برای بخش‌های ساختار عمومی و ساختار مکانیکی، مناسب است.
لوله استنلس استیل با دیواره نازک (لوله مبلی استنلس استیل)، برای ابزارهای مکانیکی، غذایی، صنایع سبک، نفتی و شیمیایی و غیره و محفظه‌های صنعتی مقاومت حرارتی، لوله‌های حمل‌کننده و قطعات سازه‌ای مکانیکی، مورداستفاده قرار می‌گیرد.
نظر خود را ثبت کنید
ورود به حساب کاربری
